Οι γονείς λειτουργούν ως πρόσωπα αναφοράς για τα παιδιά για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους. Για τον λόγο αυτό συχνά τα παιδιά βομβαρδίζουν με ερωτήσεις τους γονείς. Εκείνοι από την άλλη καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις των παιδιών τους, πολλές φορές, μη γνωρίζοντας τι είναι χρήσιμο να ειπωθεί ή και τι όχι, ανάλογα πάντα και με την ηλικία τους. Επιπλέον, πολλές φορές και οι ίδιοι οι γονείς δε διαθέτουν όλες τις απαντήσεις και αυτό δυσκολεύει, ίσως, τη θέση τους απέναντι στα παιδιά τους.

Η παραπάνω κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη όταν οι γονείς καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις των παιδιών που αφορούν σε καταστάσεις άγνωστες ακόμη και για τους ίδιους, όπως μια οικολογική καταστροφή, όπως αυτή που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες γύρω μας.
Ερωτήσεις όπως «Μαμά, θα καούμε;», «Θα καεί το σπίτι της γιαγιάς;», «Θα εγκαταλείψουμε το σπίτι μας;», «Τι θα απογίνουν οι φίλοι μου ή οι γείτονες;», απαιτούν έναν ιδιαίτερο χειρισμό, ώστε να ενημερωθούν κατάλληλα, σύμφωνα με την ηλικία τους, αλλά και παράλληλα να επικρατήσει η ψυχραιμία και το αίσθημα της ελπίδας για το μέλλον.

Πώς απαντάμε σε ερωτήσεις των παιδιών σχετικά με το θέμα των πυρκαγιών:

● Απαντάμε με ειλικρίνεια. Οι γονείς απαντάμε σε αυτά που γνωρίζουμε και για όσα δεν γνωρίζουμε καλύτερα να αποκρινόμαστε «δεν γνωρίζω». Αποφεύγουμε να απαντάμε με ψέματα ή να δημιουργούμε προσδοκίες για καταστάσεις που δεν γνωρίζουμε ούτε οι ίδιοι.
● Έχουμε συγκεκριμένο πλάνο δράσης (ακόμη και αν αυτό είναι βραχυπρόθεσμο). Με άλλα λόγια, εξασφαλίζουμε στο παιδί τη γνώση του τι θα γίνει από εδώ και πέρα, έστω και προσωρινά, ώστε να μειώνεται το αίσθημα αβεβαιότητας και αβοηθησίας.
● Δίνουμε χρόνο και χώρο στο παιδί, ώστε να αποφορτιστεί το συναίσθημά του για αυτό που συμβαίνει.
● Αποφέυγουμε να αποκρύπτουμε και οι γονείς το δικό μας συναίσθημα.
● Δίνουμε χώρο και χρόνο στα παιδιά να αναλύσουν και να εκφράσουν τους φόβους τους. Αναπτύσσουμε διάλογο με τα παιδιά και προσπαθούμε να φανούμε ψύχραιμοι.
● Τονίζουμε το συλλογικό αίσθημα, ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
● Καλλιεργούμε το αίσθημα της αλληλεγγύης. Ενεργά προτρέπουμε τα παιδιά να συλλέξουν και να στείλουν είδη πρώτης ανάγκης σε ανθρώπους και ζώα που τα έχουν ανάγκη.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111», ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας. Η γραμμή είναι 24ωρη, ανώνυμη και δωρεάν.

_________

* Το κείμενο της Παιδίατρου Άννας Παρδάλη MD, MSc δημοσιεύτηκε στο hamogelo.gr