Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο ήταν μια κουβέντα της κόρης μου πριν λίγες μέρες. Ήταν άρρωστη και με εκλιπαρούσε να μείνω κοντά της. Εγώ θα έφευγα, για να δω κάποιο μικρό ασθενή και της εξηγούσα ότι “έπρεπε να φύγω, γιατί ένα άρρωστο παιδάκι με περίμενε και με είχε ανάγκη“… Και τότε η επτάχρονη κόρη μου είπε: “μα κι εγώ είμαι άρρωστη και σ έχω ανάγκη… και είμαι και παιδί σου“!

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω… της είπα απλά: “έτσι είναι η ζωή ενός γιατρού παιδί μου“!
Όμως έτσι είναι η ζωή ενός γιατρού και συγκεκριμένα ενός Παιδίατρου; Ή έτσι είναι η ζωή ενός Παιδίατρου στην Ελλάδα;

Στη χώρα μας, ένας μέσος ιδιώτης Παιδίατρος, ο οικογενειακός δηλαδή Παιδίατρος, εργάζεται κατ’ ελάχιστον, 8 με 10 ώρες την ημέρα, στο Ιατρείο και στις επισκέψεις των ασθενών κατ’ οίκον και μιλά, επιπλέον, κατά κανόνα 2 με 4 ώρες στο κινητό, (κυρίως), τηλέφωνο!

Δεν σχολιάζω την ευθύνη της δουλειάς του, ούτε το βαθμό δυσκολίας που προέρχεται από τη φύση του μικρού και με περιορισμένη επικοινωνία ασθενή, καθώς και του ιδιαίτερα αγχωμένου περιβάλλοντος της οικογένειας του παιδιού.

Ο Έλληνας Παιδίατρος, μέσω τηλεφώνου, παρέχει 24ωρη υπηρεσία – εργασία σε ακατάστατες και ακατάλληλες πολλές φορές, ώρες, που παραβιάζουν τον προσωπικό και τον οικογενειακό του χρόνο, και τον χρόνο των ανθρώπων που συμβιώνουν μαζί του και δεν είναι γιατροί! Και μάλιστα μη αμειβόμενη παροχή υπηρεσίας και πάντα πρόθυμα και ακούραστα!

Στην Αμερική, σε ότι αφορά το είδος της συνεχόμενης εργασίας μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας (όχι μέσω κινητού), ορίζουν ότι περισσότερο από 4 ώρες την ημέρα σαν μοναδική, συνεχόμενη και αποκλειστική απασχόληση, βλάπτει σοβαρά την Υγεία προκαλώντας σοβαρές ημικρανίες,ευερεθιστότητα ,υπερένταση, κεφαλαλγίες, μειωμένη προσοχή, ατυχήματα.

Σε ότι αφορά στο κινητό τηλέφωνο, οι συνέπειες από την υπερχρήση του, είναι γνωστές. Και βέβαια ο μέσος Παιδίατρος στην χώρα μας, θες από συνήθεια, θες από ευσυνειδησία και αγάπη προς τον μικρό ασθενή, αλλά και από τους κανόνες του ελεύθερου επαγγέλματος που η οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πιο σκληρούς και ανταγωνιστικούς, είναι πάντα διαθέσιμος στο τηλέφωνο και εξυπηρετεί.

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, για όσους έχουν ζήσει στο εξωτερικό, ξέρουν ότι είναι μοναδικό ίσως παγκόσμιο φαινόμενο!

Σε καμία χώρα της Ευρώπης και του λεγομένου προηγμένου κόσμου, δεν έχει ο ασθενής πρόσβαση στο προσωπικό τηλέφωνο του γιατρού, πλην του γραφείου του. Το προνόμιο αυτό είναι μόνο για πολύ λίγους καθώς στο εξωτερικό, η πρόσβαση σε ιδιώτες Ιατρούς είναι ιδιαίτερα δαπανηρή και ακόμη και τότε όταν θα κληθεί ο Γιατρός εκτός των ωρών λειτουργιάς του Ιατρείου του, θα χρεωθεί με χρονοχρέωση από το τηλέφωνο.

Και έτσι όμως, στην Ελλάδα, ο Έλληνας Παιδίατρος συνεχίζει αδιαμαρτύρητα και καρτερικά να προσφέρει τις υπηρεσίες και συμβουλές του είτε είναι καθημερινή, είτε αργία, είτε είναι Χριστούγεννα είτε είναι διακοπές, είτε είναι άρρωστος κ ο ίδιος ακόμη!

Εκτιμώντας λοιπόν, αυτή τη στάση του, σε ότι αφορά την τηλεφωνική επικοινωνία, καλό θα ήταν, να ακολουθήσει ο γονιός ορισμένους κανόνες που θα διευκολύνουν την ήδη πολύ πιεσμένη καθημερινότητα του . Εξ άλλου, διανύουμε μια εποχή υψηλής νοσηρότητας, όπως συνήθως συμβαίνει το χειμώνα και έχουν, σ’ αυτή την περίοδο, ιδιαίτερη αξία:

  • Αξιολογούμε ψύχραιμα, τη σοβαρότητα του προβλήματος. Δεν καλούμε τον Παιδίατρο άσκοπα επειδή δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε το γονεϊκό μας άγχος αλλά γιατί πραγματικά χρειάζεται.
  • Ο Παιδίατρος, έχει να φροντίσει παράλληλα πολλές οικογένειες και να μοιράσει το χρόνο του, ακόμη και τον προσωπικό, σε αρκετούς. Φροντίζουμε στο τηλέφωνο, να είμαστε σύντομοι και περιεκτικοί γιατί εκείνη την ώρα μπορεί να χρειάζεται το Γιατρό κάποιος άλλος γονιός για κάτι πραγματικά επείγον και να μην μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του.
  • Tο κινητό τηλέφωνο έχει επιβλαβή ακτινοβολία τόσο για τον ίδιο το γιατρό όσο και για τους μικρούς ασθενείς ή την οικογένεια του που βρίσκεται δίπλα του! Ας μην τους ξεχνάμε και αυτούς!
  • Για θέματα που αφορούν τη διατροφή, τη φροντίδα του παιδιού, τους εμβολιασμούς κτλ οι απορίες μας λύνονται στην τακτική επίσκεψη στο Ιατρείο όχι απ’ το τηλέφωνο. Το τηλέφωνο είναι μόνο για επείγοντα και ασθενείς!

Ένας, όσο το δυνατό λιγότερο εξαντλημένος, από επουσιώδεις και περιττές συνομιλίες στο τηλέφωνο Παιδίατρος, θα είναι ακόμη πιο διαθέσιμος, διαυγής και σωστός στη διάγνωση του. Οι αντοχές ενόςΠαιδίατρου σε περιόδους εξάρσεων επιδημιών και εποχικής νοσηρότητας όπου η υπερεργασία και η φυσιολογική κόπωση, συνδυάζεται με την έκθεση και του ιδίου στα μικρόβια, ξεπερνούν τα ανθρωπινά όρια.

Η ευθύνη του αντικείμενου του, δεν επιτρέπει ούτε λάθη, ούτε όμως έχει τη δυνατότητα από την άλλη να στερήσει τη συμβουλή του από την οικογένεια, που τη χρειάζεται επειδή είναι εξαντλημένος!

Ο Παιδίατρος φροντίζει ό,τι πολυτιμότερο έχουμε! Γι αυτό κι εμείς φροντίζουμε να είναι καλά! Γιατί πάνω απ’ όλα, είναι και αυτός άνθρωπος με ανθρώπινα όρια στις αντοχές του! Τον αγαπάμε και τονπροσέχουμε, όπως αγαπά και προσέχει και αυτός τα παιδιά μας!

Υ.Γ.: Το υπέροχο σκίτσο είναι του αγαπημένου δημοσιογράφου και φίλου, Κορνήλιου Χατζηκώστα. Τον ευχαριστώ πολύ!

—

*Το κείμενο της Παιδίατρου Αννας Παρδάλη δημοσιεύτηκε στο babyradio.gr.